Czasy powolnego, ewolucyjnego rozwoju instytucji akademickich są dawno za nami. Szansę na poprawę pozycji w kraju i Europie daje tylko dynamiczny skok − zmiana jakości badań, nauczania, komfortu pracy badawczej i studiowania. Zmiana, która sprawi, że nasza Uczelnia będzie postrzegana jako unikalne centrum kompetencji w zakresie nauk ekonomicznych i społecznych, przyciągające ambitnych młodych pracowników nauki oraz koncentrujące na sobie uwagę biznesu i sektora publicznego. Zmiana, która sprawi, że studia na UEK będą kojarzyć się z intelektualną przygodą i możliwością zdobycia cenionych na rynku kwalifikacji. Wreszcie zmiana, która sprawi, że będziemy lepszą – w sensie czysto ludzkim – wspólnotą. Chętną do współdziałania, solidarną, gotową do pomocy w sytuacjach kryzysowych, uważnie słuchającą słów krytyki i wezwań do poprawy.

By te cele osiągnąć, konieczna będzie modernizacja w wymiarze materialnym i organizacyjnym. Ta pierwsza będzie związana z rozwojem infrastruktury lokalowej i informatycznej, pozwalającym osiągnąć poziom dobrych uczelni europejskich. Ta druga – z gotowością dostosowywania struktur i procesów do wymogów rywalizacji i współpracy badawczej, nowych oczekiwań i aspiracji studentów, do nowych wyzwań, którym podlega cały sektor publiczny i wszystkie odpowiedzialnie rozwijające się organizacje. Jeżeli chcemy przygotowywać studentów do społecznie odpowiedzialnej przedsiębiorczości, musimy sami reprezentować wzorowy poziom relacji pracowniczych i stosunków z otoczeniem. Jeżeli oczekujemy od innych odpowiedzialności za klimat i środowisko – musimy także w tej sferze podejmować wysiłek zmiany.

Naszą wspólną ambicją powinno być umieszczenie Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie wśród najczęściej wymienianych organizacji innowacyjnych w Polsce lat dwudziestych XXI wieku oraz wypełnianie roli pożądanego przez otoczenie partnera najbardziej inspirujących przedsięwzięć biznesowych, technologicznych, społecznych czy kulturalnych. Kraków jest znakomitym miejscem do tego, by takie ambicje spełniać. Nasza wspólnota akademicka ma potencjał, aby tworzyć środowisko, w którym indywidualne aspiracje pracowników i studentów zyskują optymalne szanse rozwoju.

Mój program to efekt wielu rozmów, które prowadziłem z przedstawicielami różnych środowisk naszego Uniwersytetu. Podzieliłem go na pięć części – kadra akademicka, pracownicy jednostek administracji, studenci i doktoranci, zintegrowane zarządzanie oraz misja społeczna, a w całości składa się on na projekt „UEK – Wspólnota możliwości” . Mam nadzieję, że razem go zrealizujemy.

Stanisław Mazur